Στη σημερινή μας συνέντευξη συνομιλούμε με την ταλαντούχα Ελληνίδα ηθοποιό, Ορνέλα Λούτη. Πέρα ​​από τα φώτα της δημοσιότητας του θεάτρου, η Ορνέλα μοιράζεται αστεία περιστατικά από τις εμπειρίες της ως ΜΑΜΑ της υπέροχης σκυλίτσας της, Cookie.

H Ορνέλα μας ανοίγει την καρδιά της για το αγαπημένο της κατοικίδιο, την Cookie, και την βαθιά επίδραση που επέφερε στη ζωή και την καριέρα της, μας προσφέρει μια ειλικρινή ματιά στις χαρές και τις προκλήσεις της φροντίδας ενός σκύλου. Αναλύουμε πολιτιστικές αντιλήψεις για την θέση των κατοικιδίων στην Ελλάδα και πως αυτό μπορεί να διορθωθεί στο μέλλον. Ελάτε μαζί μας καθώς ανακαλύπτουμε την ανιδιοτελή αγάπη τους!

Εγώ πάντα ήμουν dog lover, έχω μεγαλώσει σε οικογένια που είχαμε σκύλο και γενικά από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα περιτριγυριζόμουν από μια τριχωτή μπάλα. Πριν υιοθετήσω την cookie είχα τον Bruno μου. Το 2011 γνώρισα την Cookie μου μέσω μιας φίλης, δεν το σκέφτηκα και πολύ ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά!

Νομίζω ότι από όταν μπήκε η Cookie στη ζωή μου, έχω αρχίσει και βλέπω τα πράγματα με άλλη οπτική, όπως εκείνη, πιο απλά και πρακτικά. Έχω σταματήσει το overthinking και πλέον είμαι πιο ήρεμη. Αλλά πέρα από αυτό η cookie έχει καθορίζει τη ζωή μου είναι η συντροφιά μου, η παρέα μου... ΜΕΛΟΣ της οικογένειας μου.

Και βέβαια χωράει! (Άμα έχεις τη μαμά αλλά και μερικούς φίλους να σε βοηθάνε). Η ¨καθημερινότητα¨ με την έννοια της ρουτίνας δεν υπάρχει για έναν ηθοποιό ή κι αν υπάρξει θα είναι για πολύ συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Στον κλάδο αυτό τα δεδομένα αλλάζουν πολύ γρήγορα, το ίδιο και οι υποχρεώσεις. Τα σκυλιά από την άλλη είναι ζώα του προγράμματος και ό,τι έξω από αυτό τα στρεσάρει. Για να βρούμε τα πατήματα μας με την Cookie πέρασε καιρός όμως τα καταφέραμε και τώρα το μόνο που μένει είναι να περπατήσουμε μαζί στο κόκκινο χαλί!

Eίναι πρώτα από όλα Ταύρος στο ζώδιο σαν κι εμένα ...μια μέρα διαφορά ...και κάτι χρόνια!χαχαχα! Είναι πολύ έξυπνη, πιστή, πεισματάρα, επίμονη ,χαριτωμένη …α!και μηχανόβια!.ό,τι θέλει το ζητάει με ένα γλυκό γάβγισμα!είναι σαν λούτρινη!

Έχει τύχει να κάνω διαφημιστικό σποτ που σε μια σκηνή περνούσε μια γάτα κι έριχνε ένα βάζο. Ένα πράγμα θα σας πω τελειώσαμε το γύρισμα τα μεσάνυχτα... Είναι δύσκολες οι σκηνές με κατοικίδια και ειδικότερα με τις γάτες.

Όταν της δίνω το αγαπημένο της μπισκότο τρελαίνεται, το βάζει στο στόμα και αρχίζει να ουρλιάζει(όσο μπορεί με το μπισκότο στο στόμα!) από τη χαρά της και τρέχει σε όλο το σπίτι να βρει κρυψώνα να το φυλάξει!

Δεν ξέρω αν η λέξη στερεότυπα είναι η κατάλληλη αλλά σίγουρα υφίστανται ακόμα περιορισμοί ως προς το να είναι ισότιμα αποδεκτή η παρουσία ενός κατοικιδίου σε όλους τους χώρους. Να αναφέρω τις παρεξηγήσεις που δημιουργούνται στις παραλίες, παρόλο που υπάρχει νόμος που προστατεύει τους ιδιοκτήτες; Ή για τους ιδιοκτήτες σπιτιών που δεν σου νοικιάζουν το σπίτι αν υπάρχει κατοικίδιο; Και τέλος τα ΜΜΜ... Είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη που απαγορεύεται να μπαίνουν κατοικίδια. Σίγουρα υστερούμε πολύ στο κομμάτι της γνώσης και της εκπαίδευσης, θα μπορούσαμε να οργανώσουμε εκστρατείες ενημέρωσης μέσω των σχολείων και να ενημερωθούν τόσο οι νέες γενιές όσο και οι μεγαλύτερες. Τότε θα μπορούσαμε να απολαύσουμε όλοι, απροβλημάτιστα, τα οφέλη της συγκατοίκησης με ένα κατοικίδιο.

Όσο αφορά τη φροντίδα αυτή κάθε αυτή δεν έχει αλλάξει κάτι. Σίγουρα όμως έχουμε παραμετροποιήσει πραγματάκια όπως η διάρκεια της βόλτας και η διατροφή (μιας και της έχουν πέσει μερικά δοντάκια). Δεν ακούει και δεν βλέπει πολύ οπότε δεν την αναστατώνει εύκολα απολαμβάνει τον ύπνο της περισσότερο!

Nαί, έχουμε πολλές γατούλες στην αυλή! Η μία μπαίνει και μέσα βεβαίως βεβαίως και ονομάζεται Καραμέλα!!! Είναι η αρχηγός! Ε η μία έφερε την άλλη…σαν να έκανε σήμα η μία στην άλλη "Ε! Εδώ έχει φαί ελάτε"! Τους έχουμε δώσει και ονόματα... Φουντούλης, Φοίβος, Μπέλα, Blaky, Μιου, Λίζα, Σήφης.

θα χρησιμοποιήσω μια ατάκα από ένα παιδικό θεατρικό έργο που έπαιζα... ο σκύλος είναι ο πιο πιστός ο πιο τρυφερός και ο πιο αξιαγάπητος φίλος σύντροφος του ανθρώπου! ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΟ ΥΙΟΘΕΤΗΣΤΕ! ΜΗΝ ΑΓΟΡΑΖΕΤΕ!